कति राम्रो गुलाव फुल्यो नन्दी बगैंचामा

तिम्रो माया गडेको छ मेरो कलेजीमा

कहिले पनि चुड्ने छैन सुन्दर गुलाबलाई

हृदयमा राखिछाडे मेरो संझनालाई ।

तिमी राम्री गुलाब फूल मेरै बगैंचाकी

फूलको रस चाखने एउटा म भमरा हुँ कि

भमराले गुलाबलाई यस्सो झुकाए झैं

मेरो आशा झुकेको छ तिम्रो परेलीमै ।

संझनाको भाव उर्ली पुग्छ कता कता

वसन्तले हँसाएको बाग जताजता

जीवनको आँखा खुल्छ तिम्रो मुस्कानमा

वसन्तले नछोडोस् है मेरो बगैंचामा ।

वेदनालाई लुकाएर भाव खुलाएकी

सबलाई माया कविलाई झन भुलाएकी

हाँसी खेली तिम्रोबीच दिन बिताउँला

काँढा पन्छाई गुलावलाई दिलमा मिलाउँला ।

सिर्जना, वर्ष १, अंक १, २०२३